Typowe zanieczyszczenia powietrza w budynkach mieszkalnych mają swoje źródła w czynnościach wykonywanych przez domowników i użytkowanych materiałach. Należą do nich m.in. dwutlenek węgla, para wodna, opary (czasami toksyczne) wydzielane przez ludzi i różnego typu materiały (np. lotne związki organiczne), ozon, kurz, dym tytoniowy i włókna.
A) Tuż po wejściu mieszkańców lub porządnym przewietrzeniu domu poziom zanieczyszczenia powietrza jest przeważnie niski.
B) Na skutek czynności wykonywanych przez ludzi z upływem czasu zanieczyszczenie powietrza może wzrosnąć do szkodliwego poziomu. Nawet tak zwyczajne czynności jak spanie czy gotowanie mogą szybko doprowadzić do znacznego zanieczyszczenia powietrza.
Generalnie przyjmuje się, że stężenie dwutlenku węgla w pomieszczeniu nie powinno przekraczać 1150 ppm (cząsteczek na milion) (Specyfikacja domu aktywnego). Osoba śpiąca w niewentylowanym pomieszczeniu o powierzchni 12 m kw. wydycha tyle dwutlenku węgla, że jego stężenie może wzrosnąć do 2500 ppm. Wysokie stężenie dwutlenku węgla wywołuje takie objawy jak bóle i zawroty głowy oraz senność.
VELUX jako firma promująca koncepcję domu aktywnego przyjmuje wartość 1150 ppm za maksymalny dopuszczalny poziom stężenia dwutlenku węgla w budynkach mieszkalnych (Active House Class II).